اختلال انطباقی (Adjustment disorders)
اختلالات انطباقی طبقه ی تشخیصی هستند که مشخصه آنها واکنش هیجانی نسبت به رویداد استرس زا است.
علایم بالینی:
تظاهرات بالینی این اختلال ممکن است متنوع باشد که به طور معمول شامل خلق افسرده، گریه و زاری، ناامیدی، علایم اضطرابی نظیر تپش قلب، نگرانی، و بی قراری، آشفتگی رفتاری به صورت زیر پا گذاشتن حقوق دیگران، فرار از مدرسه، ولگردی، رانندگی بی احتیاط و نزاع با دیگران یا آمیخته ای از این علایم باشد. در مواردی که عامل استرس زا تشخیص ابتلا به بیماری سخت یا صعب العلاج است این علایم می تواند به صورت انکار مطلق بیماری جسمی، عدم همکاری با دستورات درمانی و کناره گیری اجتماعی باشد.
هرچند طبق تعریف، اختلال انطباق در پی یک عامل استرس زا پدید می آید اما علایم لزوما” بلافاصله پس از آن ظهور نمی کند: ممکن است بین عامل استرس زا و بروز علایم تا 3 ماه فاصله باشد. علایم همیشه به محض توقف عامل استرس زا فروکش نمی کند. اگر عامل استرس زا تداوم یابد اختلال ممکن است به صورت مزمن درآید.
شیوع این اختلال از ۲ تا ۸ درصد بین جمعیت عمومی تخمین زده می شود. شیوع آن در زنان دوبرابر مردان است. زنان مجرد عموماً درمعرض خطر بیشتری شناخته شده اند. موارد تشخیص این اختلال در کودکان و نوجوانان، بین دخترها و پسرها یکسان است. این اختلالات در نوجوانان بیشتر تشخیص داده می شوند ولی ممکن است در هر سنی روی دهند. این استرس زاها رویداهایی مثل فقدان شخص محبوب، تغییر یااز دست دادن شغل یا تغییر وضعیت مالی، و یا شامل حوادث نادر و فاجعه آمیز می شوند (مثل بلایای طبیعی، جنایات خشونت بار و …)
دربین نوجوانان هردو جنس، انواع شایع عامل استرس زای زمینه ساز عبارتند از: مشکلات تحصیلی، طردشدن از سوی والدین، طلاق پدر و مادر و سوءمصرف مواد. در بزرگسالان عوامل استرس زای زمینه ساز شایع عبارتند از: مسائل زناشویی، طلاق، انتقال به محیط تازه و مشکلات مالی.
سیر و پیش آگهی:
با درمان مناسب، پیش آگهی کلی اختلال عموما” رضایت بخش است. اکثر بیماران ظرف 3 ماه به حد قبلی کارکرد خود می رسند.در مقایسه با بزرگسالان، نوجوانان معمولا” برای بهبود به زمان بیشتری نیاز دارند. برخی افراد ممکن است بعدا” دچار اختلالات خلق یا اختلالات مرتبط با مواد شوند.
درمان:
درمان شامل روان درمانی، و دارو درمانی است. روان درمانی معمولا درمان انتخابی است گروه درمانی بخصوص در مورد بیمارانی که با استرس های مشابهی مواجه شده اند مفید است. روان درمانی انفرادی فرصتی فراهم می کند تا معنای عامل استرس زا برای بیمار روشن شود.
همچنین مصرف عاقلانه داروها با تجویز پزشک می تواند کمک کننده باشد.
منبع:
- روان پزشکی بالینی کاپلان و سادوک
